Wyjaśnij zjawisko, w którym wyrazy z literami a i e artykułowane są jako [o] i [y]. Podaj przykłady i wyjaśnij to ciekawie i naukowo.

Witam,
mam wrażenie, słuchając wielu wypowiedzi, że określenie spolegliwy zmieniło swoje pierwotne znaczenie. Dzisiaj to nie człowiek, na którym można polegać, ale ugodowiec, nie wadzący nikomu czy też nie stwarzający problemów. Czyżby takie zmiany zachodziły w języku i są one dopuszczalne, czy też są to błędy, z którymi należy walczyć?
Pozdrawiam
Zbyszewski Kazimierz

Czy formantu tworzącego nazwy samic zwierząt (tygrysica, borsuczyca) można użyć również dla gatunków, których nazwa jest rodzaju żeńskiego, np. małpica, żyrafica?

Dzień dobry,

Czytam i słucham ostatnio dużo o szachach po polsku i po angielsku. Zauważyłem, że wielu trenerów szachowych używa określenia jak w zdaniach: „To było bardzo silne posunięcie dla białego!” „Biały ma teraz dwa pomysły, ruszyć się skoczkiem bądź gońcem”. Chodzi mi o słowo biały. Całe życie słyszałem o białych/czarnych (jako o bierkach szachowych). Mówienie czy pisanie w liczbie pojedynczej wygląda mi na kalkę z angielskiego (jak w zdaniu „White is going to capture c4”). Czy mam rację?

Dzień dobry!
Mam pytanie dotyczące odmiany zagranicznych nazw własnych. Dlaczego np. byłam na koncercie Bon Joviego, ale słucham już Red Hot Chilli Peppers, a nie Red Hot Chilli Peppersów?

Czy poniższy dialog jest poprawnie zapisany?

– Jak dotąd… – zaczęłam wolno – Chociaż ta świadomość zaskoczyła mnie samą… – ważyłam słowa, a Louis i Claude słuchali w napięciu.

Czy „chociaż" powinno być zapisane z małej litery, ponieważ w komentarzu nie ma kropki?

Według reguł rzeczowniki włoskie zakończone na -ccia powinny w polskim tekście mieć dopełniacz -ccii. Jednak italianiści twierdzą, że w wymowie to zakończenie brzmi bardziej jak -czcza niż -czczja. Może więc bardziej uzasadnione byłoby zakończenie -czi?

Dlaczego słownik nakazuje pisać Janko Muzykant wielkimi literami? (zob. https://sjp.pwn.pl/szukaj/janko%20muzykant.html).
W wydaniu Gebethnera i Wolffa z 1884 r. jest Janko muzykant (zob. https://books.google.pl/books?id=wico_XJ2ryYC&pg=PA287&dq=janko+muzykant; tamże również w spisie treści na ostatniej stronie).

Szanowni Państwo. Nie wiem, co Państwo o tym myślą, ale bawi mnie i zarazem złości, kiedy słyszę w wypowiedziach polityków, samorządowców, na plakatach wyborczych zamiast prostych słów ja, mnie połączenie wyrazów moja osoba. I tak zamiast powiedzieć lub napisać „Głosujecie na mnie” słyszę lub widzę: „Głosujecie na moją osobę”. Tego się już nie da ani czytać, ani słuchać, tak brzmi pretensjonalnie i irytująco. Z uszanowaniem stały czytelnik Poradni.

Dzień dobry,
mam pytanie dotyczące skrótowców zakończonych na literę Z i zapis w odmianie (np. ONZ). Słowniki podają, że odmieniamy i zapisujemy: ONZ-etu, ONZ-ecie, podczas gdy wszystkie pozostałe skrótowce zapisujemy zgodnie z wymową: np. ONR-u, ONR-ze, PWN-u, PWN-ie, tzn. nie dopisujemy dodatkowych głosek do już istniejących. Nie wiem, czy swoją wątpliwość wyraziłam jasno, chodzi mi o niespójność reguły (na upartego można by czytać taki skrótowiec: [oenzetetu]).
Pozdrawiam,
Anna Oszmiańska